تا حالا میلیاردها بار شده که از حرفهایی که زدم به شدت پشیمون شدم طوری که وقتی بهشون فکر می کنم می خوام سرم رو همچین به دیوار بکوبم که مغزم تو جمجمه ام همچین تکون بخوره که یه بار دیگه اجازه باز کردن دهنم رو تو هر وقتی و پیش هر کسی نده!
هر بار به خودم قول می دم که انقد حرف مفت نزنم اما انگار گوشم به حرفای خودمم بدهکار نیس!شده در و دروازه!
کاش لال می بودم....کاش حداقل هیچکی زبونم رو نمی فهمید مثلا چینی می بودم دیگه هر چی حرف مفت می زدم کسی نمی فهمید...می دونم یه سری مشکل واسم پیش می اومد ولی می ارزه به حرفای مفتی که می زنم!